Daha bir korifeyimizi itirdik

 "Yadınıza salın ki, gözleriniz qarşısında güle-güle ve yaxud gülümsünüb keçinen adam bir zamanlar dünyaya ağlaya-ağlaya gelmişdi. Heç düşünmüsünüzmü ki, ne üçün insan dünyaya gelerken ağlayır? Axı o yaşamaq, qurub yaratmaq üçün gelir. Mentiqe göre o sevinmelidir, gülmelidir, şenlenmelidir".

 İlahiyyat alimi Youmen Mehemmed bele söylemişdir.

 Fikrimizce, insan doğularken Allah-Teala ona heyatla ölüm arasında bir körpü qurmağı işare edir. Bu körpünü insan özü üçün qurur. Ve bu körpü yaxşılıqdan tökülerse, merhemet ve şefqetden hörülerse, zaman keçer, insan yeniden o körpü ile geri döner.

 Eger ömür üç ay da vefa etseydi, dekabrın 29-da onun 82 yaşı tamam olacaqdı. Ancaq zalım felek, ona bu yaşın şirinini dadmağa imkan vermedi. Tanınmış yazıçı, edebiyyatşünas, filologiya elmleri doktoru Ezize Ceferzade sentyabr ayının 5-de edebi olaraq bu maddi dünyanı terk etdi.

 Ezize xanım 1921-ci il dekabrın 29-da Bakı şeherinde anadan olmuşdu. O özünden sonra Azerbaycan edebiyyatına neçe-neçe tarixi romanlarını, lirik hekayelerini yadigar qoyub getdi. Ezize Ceferzadenin "Natevan haqqında hekayeler", "Alemde sesim var menim", "Vetene qayıt gel" ve diger romanları Azerbaycan edebiyyatının nadir incilerindendir. Ezize Ceferzade dünen Hacıqabulda defn olundu.

 Yazıçı üç il idi ki, ürek-damar xesteliyinden eziyyet çekirdi. Dünen o öz vesiyyetine uyğun olaraq Hacıqabulda, valideynlerinin yanında defn olundu.

 Korifeylerimizden daha biri bizi yalqız qoyub getdi. Bir ayda iki dahi insanı son menzile yola salmaq böyük itkidir. Ancaq ölüm haqdır. Zaman gelir, her birimiz ömrün günbatanına yollanırıq. Bu heyatın deyişmez, edaletsiz qanunlarından biridir ki, ne vaxtsa doğmalarını, yaxınlarını qoyub görüb-duya bilmediyin engelliklere baş vurmağa mecbur oluruq. Heç kesin iradesine tabe olmayan zaman arzu ve isteklere mehel qoymur. Hamının taleyini özü bildiyi kimi hell edir. Gözlenilmeden qarşılaşdırır, gözlenilmeden ayırır. Bu verim-alım oyununda uduzan ise birce teref olur - insan.